Tijden veranderen?

Of je het wil of niet, de tijd gaat snel. Mede doordat we dingen zoals gewoontes en gebruiken vergeten, de trends voorbij gaan en ideaalbeelden bijna ieder jaar veranderen, zijn er grote verschillen tussen tijdsperiodes te vinden. Vergelijk 2013 met 2003 en je hebt al een groot verschil, laat staan dat je 2013 met 1782 gaat vergelijken. 
In dat jaar was de verlichting vol aan de gang, en werd De historie van mejuffrouw Sara Burgerhart geschreven; een briefroman over een meisje dat erg van haar vrijheid geniet. In die tijd was bijna alles anders, maar vooral in de liefde zijn er zeker wat verschillen op te merken.

Wat we in deze tijd zouden zien als een medelijdenwekkende jongen die hopeloos probeert een meisje te versieren met zijn ingestudeerde openingszinnen, die hij een voor een op het meisje afvuurt, als blijkt dat zijn vorige zin niet werkt, is in het verhaal van Sara Burgerhart dé rokkenjager. Met koosnaampjes als “mijn engeltje” en “kindje” probeert hij haar over te halen toch maar een leuke nacht met hem te hebben, omdat ze toch niet terug kon naar de stad. “Waarom kon ze dan niet terug naar de stad?” zal je je misschien afvragen. In de achttiende eeuw had je nog stadspoorten die bij zonsondergang dicht gingen. Als je niet terug was in de stad, had je gewoon pech. Als je laat in de middag weg ging, was er dus een grote kans dat je die avond ook buiten de stad zou verblijven.
Daarnaast draaide ongeveer het hele leven van een vrouw om het vinden van de juiste partner; hele spectators werden met theorieën over hoe je dat dan precies moest doen vol geschreven. Er was veel vrijheid in het ontmoeten van mannen, maar was je met een man aan het flirten en liep dat niet goed af, dan was je hele reputatie naar de knoppen. De goedgelovigheid van Sara is hier niet erg handig, aangezien ze niet eens in de gaten had dat R. haar probeerde te verleiden. Nederlandse vrouwen anno 2013 hebben nog steeds dezelfde vrijheid, die zelfs heel erg uitgebreid is, maar maken er niet hun levensdoel van om te trouwen. Sterker nog, sommigen willen niet eens meer trouwen omdat ze het onzin vinden. Als je dat in de achttiende eeuw zou zeggen, zou je aangekeken worden alsof je buitenaards was. Ook het van 'vriendje-naar-vriendje-hoppen' van deze tijd zou niet getolereerd worden, met een reputatie die er nooit meer boven op komt tot gevolg. Concluderend kunnen we stellen dat de liefde in de achttiende eeuw veranderd is ten opzichte van de eenentwintigste eeuw, maar ook dat er nog steeds gelijkenissen zijn.

- Anneliek